Περί ανταγωνιστικότητας: Μύθοι και πραγματικότητα

Το θέμα της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, και κατ’ επέκταση και των παραγόντων που την επηρεάζουν, βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας και έχει αναδειχθεί σαν κυρίαρχο θέμα αναφορικά με την δυνατότητα επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Η τρόικα πιέζει για βίαιες προσαρμογές στο μισθολογικό κόστος στον βωμό ανάκτησης της χαμένης ανταγωνιστικότητας και στο θέμα αναφέρθηκε με έμφαση πρόσφατα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.Στην ομιλία του στην Βουλή στις 13/01/2012, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του κου Τσίπρα, ανέφερε μεταξύ άλλων πως «?η μεγάλη απώλεια ανταγωνιστικότητας επηρεάζει τις εξαγωγές και την απασχόληση. Όσο οι εισαγωγές αυξάνονται τόσο οι επιχειρήσεις θα κλείνουν και η ανεργία θα αυξάνεται και προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία πρέπει να βελτιώσει τις εξαγωγές της», καθώς επίσης πως «οφείλουμε μέτρα και πολιτικές που θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα».

Το τίμημα του χρέους 

Το φάντασμα του χρέους στοιχειώνει τώρα την Ευρώπη. Ολοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες τρέμουν μπροστά του και για να εξορκίσουν το δαίμονα βάζουν τις οικονομίες τους σε ακόμη πιο μεγάλη δοκιμασία.

Αυτό όμως δεν φαίνεται να αποδίδει. Οι οικονομίες τους εξακολουθούν να βουλιάζουν, τη στιγμή που το χρέος συνεχίζει να διογκώνεται. Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's υποβάθμισε πρόσφατα το αξιόχρεο εννέα χωρών-μελών της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, ενώ πιθανότατα να ακολουθήσει και η Βρετανία. Η εξήγηση αυτής της μαζικής υποβάθμισης είναι φανερή σε οποιονδήποτε που δεν είναι τυφλωμένος. Εάν επιδιώκεις να συρρικνώσεις το ΑΕΠ σου, η αναλογία χρέους ως προς το ΑΕΠ είναι καταδικασμένη να αυξηθεί.

Παραδείγματα απραξίας
 
Φαίνεται ότι στην παρούσα συγκυρία είναι δύσκολο ένας αναλυτής να διατηρήσει το προφίλ του αντικειμενικού σχολιαστή. Ο τραγέλαφος των παραδειγμάτων αλλοπρόσαλλης προσέγγισης από πλευράς των παραγόντων εκείνων που επιβάλλεται να «οδηγήσουν» τη χώρα είτε μέσα από τεχνοκρατικές διεργασίες είτε μέσα από πολιτική «δημιουργία», σταθερά αλλοιώνει την ισορροπία που απαιτείται για την επίτευξη λύσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα προβληματικής πολιτικής συμπεριφοράς με σημαντικές κοινωνικές προεκτάσεις αλλά και δείγματα διοικητικής αδυναμίας αποτελεί η πορεία των μεγεθών εκ των μοναδικών μονοπωλίων της χώρας. Της ΔΕΗ. Εστιάζομαι δε στη μονοπωλιακή διάσταση της εισηγμένης στο ΧΑ εταιρείας καθ' ότι σήμερα αυτή η σημαντική για την ανάπτυξη εταιρεία εμφανίζεται να βρίσκεται ένα βήμα πριν τη στάση πληρωμών.

 «Τώρα πρέπει να κινηθούν τα κράτη κατά της Γερμανίας»

«Αρνητική σε όλα της τα σημεία» χαρακτηρίζει την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που δικαιώνει την Γερμανία, ο γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής, δικηγόρος, Μιλτιάδης Σφουντούρης.

 «Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι αρνητική σε όλα της τα σημεία. Υπάρχει ένας δικονομικός κανόνας ότι τα εγκλήματα έγιναν, τα δικαιώματα υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να τα διεκδικήσουν κράτη. Δηλαδή διάδικοι και διεκδικητές πρέπει να είναι μόνο κράτη», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κύριος Σφουντούρης.

Τώρα πρέπει να κινηθούν τα κράτη κατά της Γερμανίας